Ölüm Şiiri - Abdullah Tekmen

Düşünsekte bir an, düşünmesekte
Acımasız cana dalıyor ölüm.
Onu beklesekte, beklemesekte
Kapımızı her gün çalıyor ölüm.

Sevmediğimizle sevdiklerimiz
Hepsi gidecek, kalmayacak iz,
Bize de gelecek sıra kuşkusuz
Yüreğe korkuyu salıyor ölüm.

Kişi bir çizgiye gelince diyor:
-Yaşamak anlamsız, varlık, yokluk bir.
Azrail yaşlıya, gence bakmıyor
Her saat birini alıyor ölüm.

Ölüm bir kurtuluş, yaşamın sonu
Diye kabul etsek felsefesini,
Arkada kalanlar yaşatır onu
Yine aramızda kalıyor ölüm.