Ölüm.. Şiiri - Metin Ataolur

Ey gönül dertlerinin mutlak ilacı..
Ey son menzil..fanilğin son a'nı..

Veda eden canlar..sana mahkumdur..
Yaratılmış olmayan senden mahrumdur..

Seni anar..sevdiğine..söz veren aşık..
Seni söyler..en son..mahkuma..yargıç..

Hem ceza..hem çare..ne tuhaf şeysin..
Hem ilaç..hem zehir..acaba nesin..

Kimi senden korkar..çareler arar..
Kimisi de özler.. vuslata koşar..

Kaçar..kimileri..hem yalın ayak..
Bulursun onları..hemen..çabucak..

Sen gelince..masiva artık tükenir..
Para hırsı..şöhret..mum gibi erir..

Nefis derdi kalmaz..ruh hep sevinir..
O asli vatana avdet edilir..

Dünya elbisesi çirkin elbise..
Uyutur insanı..verir dert çile..

Hem kalbe girerse..atması zordur..
Onu kalbten atan hakiki kuldur..

İhtiras içinde..geçerken günler..
Bir köşe başında.. ÖLÜM..gülümser..