Ölüm Şiiri - Gürkan Çelik

Bir sabah vaktiydi çalındı kapım,
Kapat dedi gözlerini Azrail.
Kulak ver ölümün
Seni çağıran sessizliğine.

Zannetme kalacaksın dünyada
Sen de herkes gibi.
Bir gün pılını pırtını toplayıp,
Umut yüklü kervana katılacaksın.

Ama bu dünyada eğer
Yüklemişsen devenin sırtını tıka basa,
Belki kurtarır seni bu yük
Sonsuzluk diyarında,belki…

Eğer geçirmişsen ömrünü
Zevki sefada senelerce,
Ölüm hiç yokmuş gibi yaşamışsan,
Bil ki yandığının tas tamam resmidir.

Düşünmediysen hiç yaptıklarından dolayı,
Hesaba çekileceğini ölünce;
Taş taş üstüne koyacak kadar bile değilse yaptığın iyilikler,
Eyvah ki eyvah!

Bil ki sahte yaşadığının farkına
Varmadığın gibi bu dünyada,
Ahiretini de ateşe atmışsın sen.
Ama bunca olana rağmen yine de iyilik yap,
Tövbe et ki belki kurtulasın
İçinde yaşadığın bu kirden ve çirkeften bel ki…