Ölüm Şiiri - Akif Tütüncü

Çiy tanesi döksün yüreğine
karanlıklarda yıldızlar
Açılsın gönlünün donmuş penceresi,
bu sonbahar son sonbahar
Ölümün öpücüğü çalıyor kapıyı

Dumanlı güller açıyor bu mevsimde,
ansızın bir kirpik ağlıyor
Sert bir taşın üstüne konuyor canlar,
geçilmez sanılan duvarların kapısı açılıyor
Sonbaharın duvarın kapısı olduğunu
sen gidince anladım

Cefaymış sevmek ödülüyse ölüm
Dün buradaydın bugün yoksun
Artık dilsizdir yüreğim
Dostum, dostum, dostum

Ölüm içi kor bir ateş,
toprak ateşi söndüren köz
Toprak bile acıdan susar, damlar dibine
Birleşirsiniz bir sonsuzluk yolculuğunda
Sen ona akarsın, o sana.
Biz olursunuz