Ölüm Şiiri - Uğur Tombul

Artık kalabalıklarımız sadece cenaze namazlarımız
Dostlarla yegane paylaştığımız paydalarımız
Ayrı düşülen dostlardan aldığımız haberdir ölüm
Geride kalan dostları görmeye bahane ölüm
Bilmem ki sessiz mezartaşları neleri gizlemekte
Aşikar bir şeyleri varsa sıra senin demekte.
Gül verirken ömürde sevginin tezahürü
Karanfile dönüştü gül sembol oldu nihai
Taze ıtır kokuları hatırlanmaya değerdir
Toprağın kendi kokusu davetkar bir nefestir
Bahar hazana dönüştü gam ağzımızda avazdır
Ölüm menzilinde ızdıraplar aslında nazdır
El etek çekmiş eş dost akraba azade olmuş
Son için biriktirdiğim eldelerim kaybolmuş
Süvari kanatlanmaya hazır kapıda beklemekte
Beden bu kolay mı can verirken titremekte
Sorsalardı bana sessizce ölmek isterdim
Usulca mezartaşıma konmak isterdim
İstemezdim ardımda tören ve de temaşa
Hayırla anılarak hatırım gönülde kala….

UĞUR TOMBUL