Ölüm Şiiri - Bekir Güneş Ademelik

Bir ölümü şiirleştirebilirmiydim acaba,
kelimeler boğazıma düğümlenip, gözümden yaş olarak mı akardı,
yoksa içime atığım göz yaşlarım kalemime ilham perisi mi olurdu bilemiyorum,
ama bir şiir gördüm ikisi de vardı,okuyanların ya içi yanar ya da hayatan bıkarlardı.

bu şiiri yazan üç çocuklu bir anaydı ama ana gibi anaydı,
yaşama sevincini yeni yıla beş gün kala kaybetmişti,
beyaz önlüklüler ona çok soğuk kanlılıkla söylemişlerdi,
ama onun yüreğindeki cehenemi kim hangi kanlılıkla anlatabilirdi.

dizeler göz yaşlarıyla yazılmıştı,isyanla merhametle yazılmıştı kalanlara
beyaz önlüklülere, sabırsız ve kıskanç morg görevlilerine ve onun kadar üzülmeyenlereydi sitemi, ya da yapmacık bir allah rahmet eylesine.
ve merhameti çocuklarınaydı askere gönderecekti, evlendirecekti çünkü onlar adamının emanetiydi ve arda kalan son vasiyetiydi belki de...