Ölüm Şiiri - Şair Aruz

--------------------

Bir kibrit yaktım
Kibritin söndüğü yere kadar gitmeyi düşünüyoum.
Dağlar aşıyorum,
Dağlar ardında dağlar bırakıyorum.

Dar ve uzun bir köprüye geliyorum,
Bense her zamanki gibi yolu sana veriyorum.
Geride kalınacaksa ben kalırım beni bırak,
Ben başımın çaresine bakarım diyorum.

Ama ne bilirdimki köprünün sen geçerken yıkılacağını,
Ne bilirdim ben geride yalnız kalacağımı.

Korkma bende geliyorum,
Yanına,ayrılmamak üzere geliyorum
Köprü varmışcasına geliyorum,
Gözümü kapattım sana geliyorum.

Attım adımımı dipsiz bir kuyuya,
Ama düşmüyorum,
Niye düşmüyorum?
Düşemiyorum.

Arkadan bir el uzanıyor omzuma,

Derken...

Silkiniyorum ve rüyaymış diyorum.
Oh be diyorum.

Kalkmak için doğrulurken,
Kafamı vuruyorum bir tahtaya.

Böyle demişlerdi bana,
Öldüğünü anlamayacaksın,
Herkes ağlayacak,
Sen niye ağlıyorlar diye bakacaksın.

Taki mezarındaki tahtaya kafanı vurana dek.
Öldüm mü yoksa ben?

Neye yarar şimdi dua,
Kendini bırak ALLAHA,
Elveda eyyy koca dünyaaaaa...