Aynanın duvarda yansıması
peşinde koştuğum.
Sağda, solda, yukarıda, aşağıda
Eller hep boş sonunda.
Nasıl bir çelişki bu?
Özgür kalmak kadar sevmek,
mapustaki özgürlük kadar mutluluk.
Hangi soysuz çaldı mutluluğumu. Ve niye?
Lambalar yanmıyor.
Her yer karanlık.
Duvarda yansımada yok
Açın lambaları!
Aynamı da verin yansımayı da
Ne oluyor?
Lambalar son kez mi söndü..
Aynada düştü.
Her taraf cam kırığı.
Bu karanlıktan çıkartın beni.
Beyazlara sardınız utanmadan.
Tutarımı bu beyazlık aynamın yansımasını?
Sökün şu tahtaları üstümden.
O zaman verin aynamı da yanıma...
Kayıt Tarihi : 19.3.2008 04:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2004 / Antalya
ÖLÜM
Çocuktum bir zamanlar, kırklardayım,
Göçüp gidenlerin arkasında adayım,
Bütün dünya malın olsa ne yazar,
Bir bakarsın ben de bir çukurdayım.
Ölüm, insanı sonsuza taşıyan tren,
Geri gelmiyor artık oraya binen,
Gerçek mutluluğa ermiş olacak,
Ahiret'e hesabı hakkıyle veren.
24.12.92
TÜM YORUMLAR (2)