Ölüm Şiiri - Bayram Ünalan

Zaten;
Tutmuyor dizlerin,
Hiç kalmadı, ağzında dişin,
Ağardı bak, üzüm karası saçların,
Gözlerinin feri ise söndü, sönecek,
Hadi kalk gidelim,
Ben geldim der, ölüm...

Der, der de, ölüm...
Bir gün, belki bir ay
Hatta birkaç saat sonraya
Verilmiş sözler var,
Öyle hazırlıksızım ki..
Nasıl olacak, bu iş,
Bana biraz müsaade, ölüm...

Bir ömrün hesabını almadan mı
Hemen mi
Şimdi mi gidelim, ölüm...

Yok, hani,
Vakit zuhur ettiyse eğer,
Çare yok gidilecekse, gidelim.
Amma;
Verilmiş sözlerim var,
Ben sözüm de hep durdum,
Sözlerini tutmayanlar,
Pek makbul değillerdir, bilirsin.
Müsaade et sözümde durayım, ölüm...

Her zamanki aymazlığım, işte,
Söylemeye çalışmıştın, halbuki,
Tutmayan dizler,
Dökülen dişler,
Ağaran saçlar,
Gri bakan gözlerim,
Birer emareydi hepsi,
Aymazlığıma ver, ölüm...

Sen gelene kadar ben,
Hancıyım sanıyordum,
Dünyada...
Abbas yolcuymuşum, meğer
Ömür denen takvim yaprağı,
Yırtıldı bitti, işte birer, birer
Okumayı unuttuğum,
Satır aralıklarında ki renkleri,
Seçmiyor artık gözlerim, ölüm...

Ömürden yırtılıp da atılacak,
Takvim yaprağı da kalmamış,
Hadi yardım et,
Kalan son sayfayı da yırtayım da,
Öyle gidelim, ölüm...

(Bayram Ünalan-07.Şubat 2008)