Ölüm Şiiri - Muvahhid Müslüman

Hangimiz güzel amel ederiz diye,
Hayat ve ölüm takdir edildi bize.
Yaşarız ve ölürüz âlemlerin Rabbi olan Allah için,
Dönüş Rabbimizedir, bu kaçış niçin?

Her canlı ölümü tadacaktır, yazıyor Kur’an ‘da,
Savaşan da ölür, yerinde çakılıp oturan da.
Benden sonra kulluğunuz kime? Budur vasiyetimiz,
Kıyamet günü tastamam ödenir ücretimiz.

Nerede olursak olalım ölüm bize ulaşır,
Sağlam kalelerde olsak bile peşimizde dolaşır.
Görevli melekler canımızı hatasızca alır,
Mal, mülk, eş, evlat hepsi geride kalır.

Ölünce muhakkak pişman olur her insan,
Derecemi yükseltemedim diye üzülür müslüman.
Müşrik ölünce,Rabbinden geri gönderilmeyi ister,
İyi amel işleyeceğini söyler, mâzeret beyan eder.

Ölüm bir son değil, bir ara durak,
Sefer cennette mi, ateşte mi son bulacak?
Nasıl yaşadıysak öyle ölürüz ,
Nasıl öldüysek öyle karşılık görürüz.

Can köprücük kemiğine dayandığı zaman,
Yok mu denir buna bir çare bulan.
Müşrik, ölümü yokluk diye anlar,
Dostuna kavuşur mü’min olanlar.

Mülkün sahibi değilsin, her şey emanet,
Ev sahibinin sözüne uy, kendini misafir farz et.
Ölümsüz insan yok, öldü peygamber de ,
Emaneti nasıl kullandığın sorulur mahşerde.

Kâfirin canı alınırken başlar eziyet,
Mü’minin sıkıntısı olsa da, günahına kefâret.
Kâfirin akibeti cehennemden bir çukur,
Mü’minin akibeti cennet bahçesidir, pür nûr.

Mahşerde sorulur, kimin nizâmına göre yaşadın?
Önderin kimdi, peygamberi tanır mısın?
İmandan hemen sonra namazdan sorulursun,
Kimi sevdiysen, onunla birlikte haşr olursun.

Ölüm bizi uyandırmadan, şimdi uyanmalı,
Sadakada acele et, sarfet Allah için malı.
Geride bırakırsan salih evlat, hayrat, ilim,
Kıyamete kadar kapanmaz amel defterin.

En akıllı kişidir ölüme en çok hazırlanan,
Ağızların tadını bozan ölümü çokça an.
Kur’an sesli, ölüm sessiz bir vâiz,
Dünyayı sevip ölümden korkan, olmaz aziz.

OĞUZ BAKAR