Ölüm Şiiri - Taha Eser

Kaldım yine bir başıma,
Sevenim kayboldu,sevmeyenim ise meçhul.
Gitti sevdalandığım yarim,
Gitti büyüttüğüm umutlar.
Yarınlarda bitti,umutlarımla beraber.

Yapayalnız ilk günkü gibi,
Doğduğum,nefes aldığım,
Ağladığım,ilk dakikalarımdaki gibiyim artık,
Tek başıma,biçare ve herşeyden acizane,
Herşey boşmuş,
Yeni anladım fakat yıllar sonra,
Toprağa girdikten sonra.

Neye değer verdiysem boş,
Para,pul,
Mal,mülk,
Makam,mevki ulaştı son durağa.
O an herşeye bedel; ölüm

Daracık,karanlık,
Toprak üstüne toprak,
Ondan geldik,yine ona döndük işte,
Son nedamet fayda vermez dedik
Ve gülüp geçtik,unutup gittik,

Şimdi herşeyim mezarıma denk,
Makamım,mevkim,
Gülüp geçtiklerim,
Üstüne basıp,ezdiklerim...

Gün oldu,devran döndü,
Dün geçtiklerim
Bugün toprağımın üstünde yeşerdi.

Fani dünya,güvenme malına,yerine,yurduna,makamına,
Garantin mi var ebediyyyen kalacağına...