Ölüm Şiiri - Mehmet Hanifi Aliosmanoğlu

Ne bir özlem duygusu,ne elem,ne de keder,
Zerresi kalmaz artık,ne hüznünün,ne yasın.
Ne uzakta dostların,ne seninle beraber,
Sevinmesen de bile,hiçbir acı duymazsın;
Kederler,endişeler,sevinçler senden gider...

Ne sevgiliye özlem,ne sevgiye susuzluk,
Ne duyarsın soğugu,ne ateşte yanmayı.
Kapkara bir boşluk var,kapkara bir sonsuzluk,
Ne beklemek,atiyi,ne maziyi anmayı,
Üzmez seni kahreden,bu bitmez doyumsuzluk...

Durmuş sendeki zaman,günler geçmez acıyla,
İlgilendirmez seni,ne kasavet,ne keder.
Ne beklemek gün boyu sevinmek amacıyla,
Tüm dertlerin tükenir,üzüntülerin biter,
Uyanmazsın sabahı yüreğinde sancıyla...

Ne bir korku duyacak,ne de yüzün gülecek,
Ölüm derler adına,bu ürperti ne diye.
Ne gözyaşların akacak,ne ellerin silecek,
Doğarken her insana verilen bir hediye,
Yaşamak büyük yalan,yalnızca ölüm gerçek....