Ölüm Şiiri - Özkan Özdemir

Hayattan hiç bir zevk alamamanın başlangıcımı,
yaşarken ölmek.
Yoksa;
Yaşamak isteyipte yaşayamadığın hayatın,
Yüreğindeki dinmek bilmeyen sancısımı
Ölümün göbek adı.
Bügünlerde ÖLÜM ü daha çok düşünür oldum.
Gözyaşlarımla yarattığım denizde,yine kendimi boğdum.
Anladım ki fayda etmiyor anlık gülüşler,
Yıllar gözyaşı oldu bende,ağlayıp durdum.

Benimde yüzümde tebessümler oluşturan,
Kurmuş olduğum hayaller vardır elbet.
Ve gerçekleştirebildim sonunda
AMA;
Hayallerimi değil,
Hayallerimi kurarken
Yüzümde tebessümler yaratmamayı gerçekleştirebildim.
Ve öğrendim,
Hayatın sadece gözyaşlarıyla bağdaşık,
Gülüşlerin ise anlık olduğunu.
Hayat bir kumarmış ne yazık,öğrendim.
Ve ben bu kumarı kaybettim.
Ağlama ey yüreğimdeki çocuk,ağlama.
Gel oturdumuğuz gibi,
BU MASADAN,
KALKMASINIDA BİLELİM..