Ölüm Şiiri - Selma Yılmaz

Bir gün gelecek ölüm kapımı çalacak
Kapımı açtığımda beni hangi vaziyette görecek
Misafirime hoşgeldin mi diyeceğim
Yoksa hazır değilim şu an mı diyeceğim

Bir gün ben de sonsuzluğa karışıp gideceğim
Gittiğim yer sonsuzluk olan yer
Beni nasıl karşılayacak
Yoksa beni azaplarımla baş başa mı bırakacak

Sorular sorular sorular
Dünyada bile yanıtını bulamadığım sorular
Yine yanıt isteyecekler benden
Ama ben sorularımı buraya göre değil
Dünyaya göre cevaplandırmıştım diyeceğim

Yok yok diyecekler
Kuralları çiğnedin
Bilmeliydin dünya yalnızca sınav yeri
Sınav sorularının yanıtları onda saklı

Açmalıydın onu sık sık
Araştırmalıydın doğruyu bulana dek
Sense hep kolayına kaçtın
Elbet her yanıt mantığa uyardı
Sense gerçek doğruyu bulamadın

Ağla şimdi ağla ve ağla
Gözyaşların geri getirmez zamanı
Gelmeyen zamanlar için sen ağla
Gözyaşların artık fayda etmez bu zamana

Bak yine ölüm çaldı kapımı
Belki de bu sefer gerçekten geldi
Anlamsız bu tiyatroda son oyunumu
Oynayıp öyle almak istedi canımı

Son oyunumda elimde bir gül
Açtım ellerimi göğe ve kaldırdım gülü
Bak elimde gül diye haykırıp gökyüzüne
Son kez çalarken kapımı bir gül uzattım gelene
Öyle kapadı son perdeyi.