Ölüm Şiiri - Mustafa Öztekin

Ölüm
Soğuk yüzlü sıcak dost
Bin bir elemin sardığı şu dünyadan
Ayrılırız bir gün
Akşamüstü
Tam ezanların okunduğu
Günün aydınlığa veda ettiği bir anda
Ya sersem bir arabanın altında
Yayılır kanımız asfaltlara
Ya bir zindanın loş köşesinde
Aydınlığa veda ederiz betonun bağrında
Ya ölüm çatar gelir karanlık bir uykuda
Alır götürür bedenimizi sevdiklerimizden
Sevdiklerimize
Beklide bir dağ başında kaya kovuğunda
Ya da kimsenin bilmediği bir çukurda
Bulurlar cesedimizi paramparça kurşunlarla
Ve diller bir daha söyler Yunusça
“bir garip ölmüş diyeler
Soğuk su ile yuyalar
Üç günden sonra duyalar
Şöyle garip bencileyin”
Ve kalır geriye kardeşlerime
Sevgim aşkım ve nefretim.