Ölüm Şiiri - İsa Yazıcı

Bir yol,
Yürünüyor; bu yolda.
Sesler,
Kulakları yırtıyor;
Yankılanıyor; etrafta.
Bir kırmızı gül,
Ne acılar var onda,
Yere düşmüş bir halde.
Bir barınak,
Tümsek yerde.
Bir kadın dolaşıyor;
Hamile.
Davranışları ölçülü.
Sağlıyor içini,
İçten içe sağlıyor.
Ölen bir kimseye,
Ağıt yakıyor.
Bölgesi farklı,
Söyleyişi de farklı.
Yanında bir adam,
Tütün içiyor.
Saygılar geçiyor; önünden.
Ağrı çekiyor;
Yavaş yavaş.
Ağ gibi örülüyor; çevresi.
İnliyor; birisi daha,
Şehirdekiler duyuyor; haberi.
Bir arkadaş geliyor; yanına,
Senli benliler.
Söz veriyor; kendi kendine.
Tevrat'ın, Zebur'un,
Zamanından kalma duygular,
Yaşanıyor; çevrede.
Yavaş yavaş yürüyor insanlar.
Ocaklardan tüten son dumanlar,
Son oluyor; zaman.
Yargılar veriliyor; sıra sıra.
Kusurlar unutuluyor;
Günden güne...