Ölüm Şiiri - Adem Karagöz

Ansızın geleceksin bir gün biliyorum.
Ya gecenin kör bir karanlığında sinsice,
Yada şafak sökerken bir seher vakti,
Uykuda yakalıyacaksın,beni habersiz.
Kimbilir belki bir akşam üstü,günbatımından sonra.
Pusuya düşüreceksin beni kalleşçe.
Mutlaka karşıma çıkacaksın birgün biliyorum.
Ya bir trafik kazasında,ya sokak ortasında,
Yada serseri bir kurşunla beraber ansızın,
En iyi ihtimal gün ışığında,
Evime misafir olursun davetsiz.
Tereddüt etmeden,gülerek karşılayacağım şüphesiz.
Senden korkup karşında küçülmeyeceğim hiçbir zaman,
Bütün şiddetinle gelsen bile,
Aciz kalıp yalvarmayacağım sana.
Gülerek bekleyeceğim gelişini.
Bir gün ansızın geleceksin biliyorum.
Senden sonra ruhum göç edecekse sır dolu sonsuz bir aleme,
Eğer ki yüce nizam kurulacaksa mahşerde,
Utanıp pişmanlık duyacaksam işlediğim günahtan,
Sorgulanacaksam hayatın her zerresinden,
Yargılanacaksam yüce divanda,
Kulun hakkı kulda kalmayacaksa zerre kadar,
Aklanıp cenneti ihsan edecekse rabbimiz
Yada azap çekeceksem cehennemde,
Senden korkmuyorum,sana inanmıyorum ölüm.
Öyleyse senin için dökülen göz yaşları boşuna.
Senin için isyan etmek manasız,
Senden korkmak o kadar anlamsız.
Senden korkmuyorum,sana inanmıyorum ölüm.
Yine bekleyeceğim gelişini gülerek,
Bir gün ansızın geleceksin biliyorum.

Adem Karagöz
04/04/2004