Ölüm... Şiiri - Adil Çelik

Garip bir sessizlik kaplar her yanı
Bakarsın etrafına uzun uzun
Bir dost ararsın sarılmak için
Ama hiç birini bulamazsın
Hissetmeye başlarsın bedeninde
Kaçmak istersin kaçamasın
Hava soğur
İnceden bir rüzgâr eser
Günün rahmini yırtan
Bir çığlık atmak istersin
Nefesin yetmez, ağlarsın
Daha da belirginleşir bedende
Bir an eskiye dönmek istersin
Naftalinli hayaller geçer
Umut dolu gözlerinin önünden
İyice belirginleşir bedende
Üzülürsün kaybettiklerine, kaybedeceklerine
Göz kapakların ağırlaşmaya
Bedenin yorulmaya başlar
Salarsın kendini
Hiç bilmediğin bir boşluğa
Uykun gelir uyumak istersin
Ama tadamasın uyanma zevkini
Bırakırsın kedini, ölümün kollarına…