Ölüm Şiiri - Meziyet Ak

Bilen var mı ölümün gerçeğini,
Bilirmisiniz o meçhul nedir.
Düşündükçe daha çıkmaza giriyor,
O yolculuktan geri dönülemiyor.

Bir bilinmezlik var kimse çözemiyor,
İyi mi kötü mü ölüm hiç bilinmiyor.
Sadece karanlık ve korkunç geliyor,
O meçhul aslında hepimizi bekliyor.

Toprak içersine girecek çaresiz bedenimiz,
Lüks kıyafetler değil sadece kefen giyeceğiz.
Kimbilir orda daha ne kederler göreceğiz,
Ömrümüzün sonu geldiğinde ölümü öğreneceğiz.

Son yolcuğumuzda baş üstünde taşıyacaklar,
Hızlı hızlı götürecekler rötâr yapmayacaklar.
Kabre yetiştirmek için aceleyle koşacaklar,
Peşlerinden gelir gibi koşup uzaklaşacaklar.

Korkma sen de gideceksin ölümü öğreneceksin,
Seni duymayacaklarsa da kaçma dur diyeceksin.
Yok olmayacak ruhun sadece yer değiştireceksin,
Gittiğin mekânında kimbilir daha neler göreceksin.

Korkup kaçma ölüden bir ruh çıktı o tenden,
Kalkar mı cansız beden daha zararsızdır senden.
Vicdanın rahatsa eğer sakın korkma ölüden,
Her başa gelecek son bu korkmuyor o kimseden.