Ölüm Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ölüm,
Sarartır soldurur her canlıyı, her gülü!
Unutturur şakımayı lâl eder bülbülü!
Boynun büktürür reyhanı sümbülü!
Bulandırır suyu berrak olan her gölü!

Ölüm,
Bakmaz zenginine fakirine!
Her sırası geleni götürür ebedi seferine!
Haykırışları, yalvarışları ulaştırmaz neferine!
Galiptir her daim zafer ekler zaferine!

Ölüm,
Kılı yağdan çeker gibi alır ruhu bedenden!
Bıraktırır her şeyi giydirir yakasız gömleği kefenden!
En pahalı elbiseyi aldırtır patiskadan ketenden!
Yüzlerce canlıya rızıklarını aratır o cansız cesedinden!

Ölüm,
Anlamaz güzelden çirkinden alır hemen emaneti!
Mezara soktuktan sonra gösterir kıyameti!
Kazanmışsa imtihanı buldurur neticede selameti!
Kapıyı çaldığında gösteremez hiç kimse açmama cesareti!

Ölüm,
Hüngür hüngür ağlatacak seni de, beni de!
Bıraktırır binbir güçlükle kazandıklarını geride!
Aklını kuş misali uçurtur yuvasından bırakmaz yerinde!
En etkili ağıyı gizler balın dibindeki zehrinde!

Ölüm,
Zaman, mekan mefhumu tanımaz hemen gelir!
Yalçın kayalar bile dayanmaz hamur gibi delinir!
En ukalanın aklını mahir bir hırsız gibi çeler!
Harcamaya kıyılmayan malı mülkü dağıtır böler!

Ölüm,
Dizlerdeki takati, gözlerdeki feri alır götürür!
Neyin var neyin yok silip süpürür!
Çaresiz bırakır seni, sakin akan suların köpürür!
Köyünde çok horozları erken öttürür!

Ölüm,
Ne emredilmişse onu yapar, körpe yavruları bile ağlatır!
Çok yürekleri acımadan ateş misali dağlatır!
Allah’ın dergahından atılanların bile başlarını bağlatır!
Durgun akan suları çoşturur şarıl şarıl çağlatır!

Ölüm,
Dünya nimetlerini acılaştırır!
Nedeni bilinmeyen sancılarla kıvrandırır!
Dostları üzer, düşmanları sevindirir!
Geleceğe ait planları alt üst eder!

Ölüm,
Saraylara, villalara, yazlıklara, kışlıklara
Yuva yaptırtır envai türlü kuşlara!
Üzüntüler kederler taç olur başlara!
Büker belleri aklar düşürür saçlara!

Ölüm,
Taşlaşmış gönülleri yumuşatır!
Öyle bir illettir ki, her canlıya bulaştırır!
Sevinç bahçelerini hüzünlerle kuşatır!
En cazgır insanı bile uysallaştırır!

Ölüm,
Bir hiçlik, bir yokluk değil, bakiye gidiştir!
Şerbettir acı da tatlı da olsa herkese içirtir!
Ana rahminde nasıl yazılmışsa, yaşatır!
Kadını kocasından kocayı kadınından ayırır!

Ölüm,
İştahtan keser, beti benzi kaçırır!
Alır imkanları elinden naçar bırakır!
En verimli toprakları bile çoraklaştırır!
Değerli eşyaları müzayedelerde ucuza sattırır!

Ölüm,
Alır cesareti elinden pısırıklaştırır!
Aydınlık yollar varken karanlıklara saptırır!
Allah’tan başkasına kul yaptırır!
Yüce Mevla’ya giden yollardan başka yol aratır!

Ölüm,
Nefsin azgınlıklarını terbiye eden en büyük ibrettir!
Onu sık sık tefekkür etmemek en kötü gaflettir!
Gerektiği gibi düşününülmezse sonu sefalettir!
Ondan gereken dersi almak ise en güzel nimettir!

Ölüm,
Sevinçleri kursaklarda bırakan ağır bir nefestir!
Güzel düşünüp güzel görene ise enfestir!
Ruhu kafesten uçuran en kuvvetli rüzgardır!
Gelirse zamanı, başa takılacak nefsin istemediği festir!

20-21/11/2006