Ölüm Şiiri - Ahmet Hanif Aktaş

sustum!
sutu gözlerin.
bulutlar sustu.
kanağladı melekler
denizler sustu.
gitmek yakışmadı
daha kırkını doldurmadan.
yarım ay onbeş gün
yirmi dört saaat.
değmeden kara haber gözlerime
soldu rengin
gözlerin sustu.

sustun!
sustu gözlerim...
sustu arz arşa kadar
çatladı arzın merkezi
gül dalında bülbül sustu.

gördüm çıplaktı
herkes susmuştu
ben görüyordum.
yalınayaktı.
üzerinde beyaz bir bez vardı
çenesini bağlamışlardı
susturmak için azalarını.
gitmek abes duruyordu yüzünde

herkes ağlıyordu.
ben görüyordum bütün çıplaklığımla
bende susuyordum
ayaklarım kanıyordu
yalın ayaktım...
kendimi asacaktım hiçliğe
çeneme bağlı bezle.

sustum
sustu arz arşa kadar...
bulutta yağmur
yağmuru taşıyan melekler
sustu.
ve ben görüyordum
çenem bağlı,
ayaklarım çıplaktı.
konuşamıyor,yürüyemiyordum