Ölüm Şiiri - Mehmet Nabi

Ölüm, ölüm
Ben, hayat ağacının dalında bir gülüm
Sense, hırçın esen bir hazan rüzgar
Budarsın acımadan en nazenin gülleri
Kanayan gönüllere derin bir acısın sen
Hakikatte hayatın ilacısın sen
Seninle teskin olur bütün elemler
Seninle son bulur bütün dertler kederler

Hayat güzeldir,
Yaşanacak şey doğrusu
Doğru yaşayanda olmaz ölüm korkusu

Ölüm, ölüm
Ben, hayat ağacının dalında bir gülüm
Sense hırçın esen bir rüzgar
Nicedir gurbet elde sürgünüm
Seherde mi gelirsin; yoksa gurup vakti mi?
Derim vakti geldi mi, söyle bana ey ölüm?
Hep gonca mı derersin, diken yok mu alemde?
Goncalara bu sevdan, bilmem hangi nedenden...

Ölüm, ölüm
Ben hayat ağacının dalında bir gülüm
Sense hırçın esen bir rüzgar
Gülü budamakla ölür mü sandın ey gülüm
Her hazan gebedir bir nevbahara
Çekemem haşre dek bu dünyanın kahrını
Sığınacak bir durak mutlaka bulunmalı