Ben, ölümü
Sonsuz bir rüya olarak düşünürüm.
Öyle mesut bir rüya ki:
Kimse bu rüyadan uyanamaz.
Biz yaşayanlar,
Gecenin ürperten karanlığında
Uykusuz kalmış asabi hastalarız.
Belki de bu rüyaya
kıskanç bir özlemdir;
Ölenlerin arkasından ağlamamız.
Kayıt Tarihi : 19.4.2006 16:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!