Ölüm Şiiri - Rahmi Kenger

Zaman geldi çıkıyorum gurbete,
Sıra geldi yazacaklar nöbete,
Gerek yok diyorlar orda servete,
Herkes gider atasının peşinden.

Doktordan hocadan beklenir medet,
Her gece sancılar ediyor avdet,
Yatmadan gitmek, evlada saadet,
Herkes gider atasının peşinden.

Her gidişe birde sebep buluruz,
Pek çoğumuz baştan, dişten oluruz,
Nefessiz kalırız yolda soluruz,
Herkes gider atasının peşinden.

Kimi kalpten, kimi gider sıradan,
Hoş olur mu haber verse yaradan,
Kimi derki yüzündeki karadan,
Herkes gider atasının peşinden.

Ne yalan söyleyim bende korkarım
Evde hastam olsa nasıl bakarım,
Yılan olsam hastalığı sokarım,
Herkes gider atasının peşinden.

Bu gidişin yok diyorlar dönüşü,
Haber verir göz ferimin sönüşü,
Yarım kaldı hayatımın yarışı,
Herkes gider atasının peşinden.

Arkamdan ağlama gidiyor diye,
Dünyaya gelirken olmuşum üye,
Gelen gider dersen ağlamak niye,
Herkes gider atasının peşinden.

Son anımda kaldırdılar havaya,
Yavaş yavaş indirdiler yuvaya,
Muhtacım ben her insandan duaya,
Herkes gider atasının peşinden.

Rahmi gider sen kalırsın burada,
Sakın ola erdim deme murada,
Senin adın söyleniyor sırada,
Herkes gider atasının peşinden.