Ölüm Şiiri - Ersen Alper

Yalnızca çıplak ayakların yürüdüğü
Papatyaları hiç ezilmemiş
Enginlikle siyahın göründüğü
Üzerinden iki kere geçilmemiş
Son yolculuğun yoluyum

Yaşamaz yolcum, yaşamak erek
O yolculuk ki yaşanmayan
Yaşanmam için yaşamamak gerek
Yolum, dönüşü olmayan
Son yolun yolculuğuyum

Yer belki hane belki han
Vakit ya tam yahut vaktinin dolmadığı
Yolcunun maddeden sıyrıldığı an
Onun için zamanın, mekanın olmadığı
Yolun son yolculuğuyum

Dinleme beni söyleyeni
Ölüp dönmüş olan mı var?
Kibirdir anlatmaya kalkmak bile beni
Yolcu bedeni soğuyana kadar
Yolun yolculuğunun sonuyum

Bir ölüm bir ölüm bir de ben varız
Tecrübe edilmez şeyler hayatta
En büyük tecrübe yaşam sanarız
Pilavın hep çiğ kaldığı lafla
Yolculuk yolunun sonuyum

Son varsa başlangıç var
Lafım dışı her kelam yalan
Gözünüz görsün, kalem de yazar
Kimsenin bilmediği candan har alan
Yolculuğun son yoluyum

Son yolculuğun yoluyum
Son yolun yolculuğuyum
Yolun son yolculuğuyum
Yolun yolculuğunun sonuyum
Yolculuk yolunun sonuyum
Yolculuğun son yoluyum

Yolum
Yolculuğum
Sonum

Nisan 2004