Ölüm Şiiri - İlyas Öztekin

Yaşamak bir ödüldür insana
Hayat kendi kurallarıyla gelir
Ve bir bilinirlikten bir bilinmeze
Götürür bizi
Çırpınır dururuz aş için ekmek için
Yıkarız gönülleri küçük çıkar için
Hırslarımızın esiri oluruz yıllarca
Sevdalanırız bazan ölesiye
Karşılıksız çek gibi harcanırız zaman zaman
Ağlara takılan balıklar gibidir
İçimizdeki duygular çekilince
Ağlar denizden nefessiz kalırız
Tıpkı bir gün hiç hesapta
Yokken gelen ölüm gibi
Sarılır bir beyaz beze bedenler
Kazılır iki metrelik çukurlar
Hiç yaşanmamış düşler özlemler
Karışır toprağın sessizliğine
Bırakır tüm dostların
Sevdiklerin seni oracıkta yapayanlız
Bir daha hiç dönmemek üzere
Başlar yolculuk,