Ölüm Şiiri - Gürkan Cevizci

Hyat başlar bir kundak içinde;
Anne, baba derken,
Hayat biter yine bir kundak içinde,
Arkandan ağlanırken...

Tabuta kundak diyorum;
Çünkü oraya bir daha yatacağız,
Bunu çok iyi biliyorum...

Koyulacağız yine kundağımıza,
Yeni doğmuş bebeler gibi,
Bir daha hiç kalkamayacağız,
Sanki felç olmuş gibi...

Herşeyin sonu olduğu gibi hayatın da vardı;
Terkedecekti dünyayı bir gün herkes.
Hani derler ya hep; topraktan geldik toprağa gideceğiz,
Bence gitmeden önce son bir kez daha güleceğiz...

O yeni kundağımıza yattığımızda, çığlıklar ardında;
Kalınca yalnızlığımızla yalnız bir kez daha,
Düşüneceksiniz geride kalan yıllarınızı,
Tarih boyunca...