Ölüm - 2 Şiiri - Cahit Karaç

ÖLÜM

Ey yalan dünya!
Daha dün kucaktaydım.
Bu gün düştü,
Kollarım yanıma.
Ne sen beni,
Ne de ben seni, anladım.
Ne zaman geldi, geçti.
Ana kucağı,
Okul çağı,
Asker ocağı,
Anlamadan yaşayıp, yaşlandım.

Ne yedim,
Ne içtim.
Ne zaman!
Sevdim, sevildim.
Aşık oldum.
Ne zaman,
Baba oldum da,
Saçlarıma düştü, ak.

Ne zaman,
Gün doğdu,
Akşam oldu da,
Ben sevdiklerimden,
Ayrı düştüm.
Hani nerde kaldı,
Umutlarım.
Yaşanmamış, yıllarım.
Hani nerde kaldı.
Bu gün,
Geride kalanlara,
El sallayacak, kollarım.

31.01.2006 /27.01.2019
Cahit KARAÇ