Ölüm Şiiri - Erdal Tapkan

Ölüm;
Nerdesin gelsene artık
Karanlıkların ülkesi
Sonsuzluğun yolu
Bekliyorum seni ölüm
Hazırım senle gitmeye
Gunahlarımdan arındım
Beyazlarımı giydim
Seni bekliyorum şafakla
Gel götür beni uzaklara

Dünya fani
Kötülerin dünyası
Bana göre değil buralar
Yaşanmaz bu dünyada
Gel götür beni ölüm
Sonsuzluğa
Karanlığa
Güzelliklere
Gel götür beni ölüm

Ben bu cana kıymadan
Kötülüğü bulmadan
Çirkefe düşmeden
Gel götür beni ölüm
Kardeş acısını tattırmadan
Ana baba yokluğunu görmeden
Sevgiliden ayrılmadan
Dostlarım beni unutmadan
Gelsene ölüm
Gel götür beni ölüm

Bedenim genç iken
Mutluluğa doyduktan sonra
Acıları yaşamadan
Anılara dönmeden
Gel götür beni ölüm
Gelsene ölüm
Gel bekliyorum seni
Günahlarımdan arındım
Beyazlarımı giydim
Seni bekliyorum şafakla
Gel götür beni uzaklara

İsyan etmeden Tanrı'ya
Kin kusmadan insanlığa
Yaşamaktan bıkmadan
Dört duvar arasına düşmeden
Ayaklarıma prangalar takılmadan
Gel götür beni ölüm
Gel götür beni sonsuzluğa
Gel götür beni güzelliklere
Gel götür beni özgürlüğe
Gel götür beni ölüm

Bir Daha hasrete düşmeden
Bir Daha gurbet yoluna çıkmadan
Bir daha ağlamadan
Bir daha geriye dönmeden
Gel artık ölüm
Gelde götür beni ölüm
Sonsuzluğa
Mutluluğa
Duyguların en güzeliyle
Tanrı ile kavuştur beni
Ölüm

Büyümüş Sem eğer
Ve hiçbir işe yaramıyor sam
Beynim yozlaşmışsa hayatla
Ömrüm geçiyorsa zindanlarda
Gel götür beni ölüm
Sonsuzluğa
Mutluluğa
Güzelliklere
Özgürlüğe
Gel götür beni ölüm

13/09/2000
Mersin