Ölüm Şiiri - Musa Şahin 3

EY ÖLÜM!

Ey Ölüm!
Gerçek şu ki bazı şairler
Korkuttular seninle bizi
Din adamları da dillerinden
Düşürmezlerdi seni
Şimdi anladım ki ölüm sevmekmiş
Meğerki vakitlice ölmek ne kadar da güzelmiş.

Ey Ölüm!
Sen ki gözümüzün önünde
Bir gün komşunun evinde
Başka gün bir başkasında
Lezzet bırakmadın ağzımızda.
Anladım ki ölüm hayata eşmiş
Meğerki vakitlice ölmek ne kadar da güzelmiş.

Ey Ölüm!
Bazen sabah erken uğradın
Bazen gece yarısı yokladın
Sırası belli herkesin de
Kim bilir nasıl ve nerede.
Biliriz ki ölüm habersiz gelirmiş
Meğerki vakitlice ölmek ne kadar da güzelmiş.

Ey Ölüm!
Yüzün çok soğuk belki
Rengin siyahtan siyah belli ki
Hâlbuki hastalar seninle şifa bulur
Yaşlılar da sürünmekten kurtulur
Gördüm ki ölüm ilahi rahmetmiş
Meğerki vakitlice ölmek ne kadar da güzelmiş.

Ey Ölüm!
Sen olmasan hesap olur mu?
Azmış nefisler doğru durur mu?
Mademki başka bir âlemde ölüler
Orada toplanmakta tüm peygamberler.
Demek ki ölüm yalın gerçekmiş
Meğerki vakitlice ölmek ne kadar da güzelmiş.

Ey Ölüm!
Eşittir genç, yaşlı, fakir ve zengin
Adalette yoktur eşin ve dengin.
Genç giden, yaşlı giden hepsi bir yerde
Kimi arkada kalmış, kimi ileride.
Şüphesiz ki ölüm açık ibretmiş
Meğerki vakitlice ölmek ne kadar da güzelmiş.

Ey Ölüm!
Âlemi ervahta bilir, tanırız seni
Ne kadar ciddisin, ne kadar da önemli.
Ahirete çıkan yegâne yolsun
Ölümüm güzel bir günde, kolayca olsun.
Marifet, emaneti imanla vermekmiş.
Meğerki Mümince ölmek ne kadar da güzelmiş.