Ölüm Şiiri - Burhan Çay Giftos Leo

Evde bekleyen var.
Evde bekleyenler var.
Bir gitti, çok geldi.
Giden için gelenler var.

"Er kişi niyetine" dedi Hoca.
Süt kaynarken ocakta.
"Hakkınızı helal midir?" dedi Hoca.
Helvası kavrulurken kazanda.

Evden bir eksilen var.
Evde eksilenler var.
Biri gitti, çoklar eksildi.
Giden için ağlayanlar var.

"Başınız sağolsun" dedi eş, dost.
"Mekanı cennet olsun" dedi teyze, hala.
Amca, dayı bir kenarda gizli - saklı,
Hanım, evlat başka tarafta, hıçkırıklı,
Giden için ağlıyordu evde kalanlar.

Hangi teselli avutur kalbi,
Hangi umuda tutunmalı.
Ölüye alışmak kolay da,
Ölüme nasıl alışmalı?

Evde bir can eksik artık,
Kalan canlar yaslı ve acılı.
Çoklardan bir çıktı, az kaldı artık.
Azdan az, kırktan kırk çıkınca,
Toprağa karışır giden, çürür yavaşça.
Ölü de unutulur, ölüm de zamanla.

Burhan Çay