Ölüm Şiiri - Ayşenur Atalay

Öleceğiz bi gün biliyorsun değil mi ?
Belki bu gün belki de yarın.
Belki bir ay sonra belki bir saat sonra
Hatta dakikalar sonra belki de.
Ama bilmiyorsun
Belki bi araba gelip vuracak sürükleyip götürecek seni
Veya bi mermi kalbine sokulacak,
Hançer gibi derler ya hani
İşte tam da öyle.
Neye uğradığını bilemeyeceksin.
Bir ses gelecek ve sen daha sese anlam verememişken
Bi bakmışlar sen yerde uzanmış yatıyorsun.
Belki hastaneye kaldıracaklar seni,
Ambulansların sirenleri sokaklarda yankılanacak.
Ağır ilaçlar,ameliyatlar,operasyonlar...
Bir çok şey yaşayacaksın,
Belki aylarca komada kalacaksın.
Ailen senden umudu asla kesmeyecek.
Sanki her an kalkıp da sarılıp öpecekmişsin gibi bekleyecek annen,
Baban her ne kadar güçlü kalmaya çalışsada o da ağlayacak bi köşede,
Kardeşin,arkadaşların,sevdiklerin...
Hepsi bi gün çökecek dizlerini toprağına.
Bunları hepimiz bi gün yaşayacağız.
Nerde,ne zaman kimse bilmesede,
O mezara hepimiz bir gün gireceğiz,
O kar beyazı kefene hepimiz sarılacağız.
Adımız yazılacak mezar taşına,
Kimisininkine yazmalar bağlayacak analar,
Kimisine bayramlarda şeker koyacak çocuklar.
Öyle işte
Unutma sakın ölümden kaçış yok
Her ne kadar kaçsan da kovalayacak seni o mezara girene kadar.
Uzun lafın kısası ;
Hiç bi zaman ölmeyecek,her an yaşamayacak gibi hayatın tadına varmak gerekiyor.
Peki biz bunu yapabiliyor muyuz?

▪︎"Seviyorsan çekinme söyle, ölüm
aşk kadar sabırlı olmayabilir."