Ölüm Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

ÖLÜM
Bin nara atılır bu aciz halime
Ölümsüzlüğün iksiri yok
Sor istediğin her alime
Toprak hiç acır mı bu zalime
Mazlum aç, yetim aç ölürken

Oysa kötü değildir ölüm
Öldüm diye üzülme
İyiyse cebinde azığın
Dertlenip kazınma

Kaybolursun diye korkma
Ölünce yolunu bulursun
Ölmenin ışıklarında
İki ışıkta durursun
Biri yeşildir biri kırmızı
Azığın yoksa teninde sızı
Azığın varsa gülüşün yeşilimsi
Ölüm,
Ağaçların yerine ben ölüm
Yetimlerin yerine ben
Mazlumların yerine ben ölüm
Açların yerine ben
Çocukların yerine ben ölüm
Gençlerin yerine ben!

Ölüm ölmek değilmiş
Var olmakmış öğrendim
Yıllarca yokmuşum
Ölünce fark ettim.