Ölüm Şiiri - Sezgin Arslan

Döktürür gözlerden yaşı
Atar yangın, kora ölüm
Dertlendirir nice başı
Açar türlü yara ölüm

Kâh baba alır kâh oğul
Bırakır öksüz, yetim, dul
Ciğer yakar usul usul
Sokar başı dara ölüm

Hiç dünyaya olma kani
Bil ne hakikat ne fani
Belli olmaz gelir ani
Bir nefesten ıra ölüm

Emanetti sana beden
Bitti ömür gitti giden
Dolmuşsa yazılan vaden
Vermez bir an ara ölüm

Belki salim belki düşkün
Senin de son bulur öykün
Fayda etmez malın mülkün
İstemez pul para ölüm

Nafile yaşamın cengi
Hayat denen kısır döngü
Kendi gibi soğuk rengi
Karanlıktan kara ölüm

Bebek, çocuk, ihtiyar, genç
Can verecek er ya da geç
Böyle gider hep bu süreç
Gözetmez ki sıra ölüm

Sanma sonunu kıyamet
Yolculuğun Hak’tan davet
Başlangıçtır bu nihayet
Üflenince sûr’a ölüm