Ölüm. Şiiri - Hüseyin Muşmal

Ölüm
Bir gün öyle ansızın,
Hiç beklemediğimiz bir vakitte,
Son nefesimizi vereceğiz.
Ölüm bu; hep “geliyorum” dese de
Ne zaman geleceği bilinmiyor.
Ve öyle ertelediğiniz her şey:
“Yarın yaparım,”
“Sonra hallederim,”
“Daha sonra söylerim,”
Dediğiniz her şey yarım kalıyor.
Gitmediğin ziyaretine, aramadığın, sormadığın,
Bir daha sesini duyamadığın ne çok insan oluverecek!
Evet, bu dünya fani ve baki âleme göçeceğiz.
Lakin buradayken henüz, hâlâ hepimiz buradayken,
Aramak istiyorsan ara, sormak istiyorsan sor.
Küstüklerinle barış, gör ne zamandır görmediklerini.
Durma artık, bırak ertelemeyi!
Ara her aklına geldiğinde anneni.
Hâlâ hayatta ise baban,
Kırdığın varsa kalbini, helallik iste, al gönlünü.
Bugün varız, yarın yok.
Elbette her şeyi bırakacağımız bu dünyada,
Neyi götürebileceğini sen benden iyi biliyorsun.
Öyleyse sadece onları biriktir.