Kaybetmişliğimiz var
Kaybetmişliğimiz ne zor.
O dert unutulmuyor,
O acı unutulmuyor.
Arada bir dinlenir gibi
Sonra tekrar tekrar bıçak gibi saplanır.
Geçmiyor ki o korku, o acı
Hep bir yerde duruyor.
Zamanı gelince çıkıyor,
Haykırıyor, gözyaşlarımıza
Ablam;
Senin o son halini
O son bakışını
O son yatışını
O son gidişini
Unutamıyorum, unutulmuyor.
Unutturmuyor.
Hayat bizlere...
Ne zor.
Ne dayanılmaz bir bekleyiş.
Acının, derdin duvarlara sinmişliği...
Kasvetin kokusu,
Umudunu kaybetme korkusu var.
Kaybetmişliğimiz var.
Ablam;
Gelsen görsem tekrardan,
O son halini
Son bakışını
O son yatışını...
Nelerimi vermezdim!
Ama işte ne edeceksin.
Hayat bu,
Bazen de olmuyor.
Ölüm....
Kayıt Tarihi : 24.7.2022 23:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
07.03.2021 15:11'de kaleme aldığım ölüm adlı şiirim .20. şiirim Kaybetmişliğimiz var çünkü kaybettik . Ben ablamı kaybettim. Ablamı bir kere daha görmek için canımı verirdim ama gel gör ki toprak aldı mı bir daha geri vermiyor .. Hiç bir şey sizi birbirinizden ayıramaz ama ölüm ayırır. Canımın canı koptu. Her onu ziyaretimde..... Anlatılmıyor ölüm çünkü ölümü açıklayacak herhangi bir cümle bir sözcük bir harf üretilmedi... Yarım kaldım yarım ....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!