Ölüm! Şiiri - Çizgili Mavi

Ağlayan sözler kalacak sende, gözlerimiz susunca...
Yaşamak denen bu hengamem bitecek, bir gün bitecek.
Öleceğim, rüyasını görerek vuslatımızın!
Öleceğim ve bu hasret bitecek.
Geride, keşkelere bezenmiş sevda sözleri bırakacağım sana...
Geride söylenmemiş sevda türküleri.
Bir güleç yüzle, bir tebessümle yâd et beni...
Ağlamak mı? sakın ha; gül ki şâd et beni!
Sana gülmeler yakışır sevdaam,
Sana şen kahkahalar yaraşır...
Gözlerin değil, sözlerin ağlasın...
Kabrime düşen her damla gözyaşınla,
Ruhum, cennette dolaşsın..!

Bir Mayıs yeşilinde gel kabrime;
Öncesi soğuk olur, üşümesin ellerin.
Tutamadığım, saramadığım, öpemediğim...
Ellerin olan, ellerin!
Sarıl toprağıma, çamurumla bütünleşsin sözlerin.
Sevdiğini söyle bana, beni çok sevdiğini!
bana sevdanı anlat, bilmeden; bildiğimi!
Bir ikindi sonrası olsun, gelişin.
Akşamın serini çöksün mezarıma,
Bir yudum su dökersin açar toprağımda çiçekler,
Bir yudum su ki, muhtaç ona bedenler!
Beden dediğin bir et yığını,
nereden bilsin ruhumdaki yangını!
Bir yudum su dök kabrime, ruhum arınsın,
Yer ve gök ellerin olsun, bana sen lazımsın!

Ölüm,
korkutmadı beni hiç, korkutmaz da...
Bu, ölümü öldürmüş bir sevda,
Bu dünyada olmaz da...
Sana kavuşmak var ahirinde, evveli hasretin...
Yüzünü görmek en evlası ibadetin,
Gözlerin, mabedim!
Sevdaam, gözlerimiz susacak bir gün biliyoruz ikimiz de...
O gün, ağlayan sözler kalacak, elimizde..!
El salla ardımdan, avazın çıktığınca sus...
Gözyaşınla “sevdaam” de!
Ben duyarım seni, görürüm hatta gittiğim yerden.
Bir selamını beklerim, başımda esen yelden!
Gün batsa ne olur, ardında yine sabah var...
Sende pinhan bir aşk, bende derin bir ah var!
Ölüm...
Keşke o kadar uzak olmasa.
Vuslatımız sevdam, mahşere kalmasa!