Ölümde insaf yoktur,ne rica,ne bir ferman dinlemez,
Ne çocuk,ne genç ve ihtiyarmış hiç mi hiç bilmez!
Ancak adaletlidir;zengin,fakir ve beyi kıralı ayırmaz,
Ama merak bu ya niye gelip görüyoruz ki bu yaşamı!,
Kimseler yeterince doyup,yeterince almadan tadını,
Doğanın bir gizemi de bu mu olmalı ki?
Yüz binlerce yıl hiç anlamadık sırrını,
Acımasız,biteviye alıyor hep canı,cananı,
İşte budur Tanrı'nın acımasız fermanı!
İsterdik ki ya olmasaydı şu ölüm,
Ya giden gelseydi bölüm,bölüm,
Çekilen hasretlerle yaşarmazdı gözüm.
Belki kulca isyan bu, ama Tanrıya bir bir sitem ve niyazdır,
Biliyorum anlatmak için bu derdi ömürler azdır.
23.3.2022 - Ömer Akbıyık
*
Ferman: Buyruk, emir.Osmanlı Devleti'nde padişahın verdiği,
uyulması gerekli hükümleri taşıyan yazılı buyruk
Biteviye:Tekdüze,değişmeksizin, düzenli, aynı biçimde tekrarlanan, sürüp giden
Kayıt Tarihi : 23.3.2022 14:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!