Ölüm Şiiri - Feride Cetin

yorgun gözyaşının kaşındırdığı anı dudaklarımı, bir baş okşaması sanıyorum Tanrıdan
yıllarca dokunamıyorum
çatlamış bakışların altında yarılmış bir kalp görüyorum aynada

koca aydınlık içinde bir nokta karaltısı gibi bazen
bazen
cüzzamlı yüzlerin içinde bir çift yeşil gözün ışıltısı
ihanetin bedelinin, seven bir kalbin karşısında
ağır baltaları kollarımda tutuyorum

nasıl bir suç ki bu
cezasını öde öde bitiremiyorum
her an halatın ipi boynumun ucunda boğularak nefes alıyorum

kara evlerin ölüm kokan topraklarında açan kara güller
kaybolmuş bir bedenin ruhuyla karışmış
kanadıkça ağlıyor, hissediyorum ölmüş beden
görmesem de hissediyorum
bazen
baksam da görmüyorum
gözlerimi güllerin dikenine kanlı çivilerle asıyorlar
ben yine de kanamıyorum
"acıyor mu" sorusunu duymayan kulaklarımı bir çırpıda kesip atıyorum
artık çığlıklara bile uyanmam
şükür ediyorum