Ölüm Şiiri - Umut Yıldırım 4

İşte çekiliyor bedenim ruhumdan,
Oysa bu sabah hava çokta güzeldi,
Gökyüzü mavi kollarıyla sarılmıştı dünyaya,
Hiç bu kadar mutlu da uyanmamıştım,
Odamda ki ışık böyle yanıp yanıp sönmemişti,
Annem hiç böyle ağlamamıştı mesela,
Komşularım bu kadar kalabalık toplanmamıştı,
Mahallenin çocukları boş bırakmamıştı hiç sokakları,
Kediler, köpekler böyle hüzünlü durmamıştı evimin Kapısında,
Babam bu kadar susmamıştı hiç,
Hiçler hiç olmamıştı mesela,
Her şey güzeldi ben yaşarken şimdi kötü dünya,
Açan şu güneş bile kötü artık,
Geceler iyi, geceleri seviyorum artık,
Soğuk bir mezar taşım var, tam da ay ışığına bakan,
Sen mi ? sen zaten hiç olmamıştın ki yanımda,
Şimdi sen hayatta, ben dağın başında,toprağın altında