Ölüm vuslat imiş hasret çekene
Cennet bağlarına tohum ekene
Hasat zamanını beklemek güzel
Umutla sulayıp, kahır çekene
Bu sahra engindir yorar insanı
Dağdağası çoktur, aldatır seni
Bir lokma ekmeğe talipse gönül
Çile mayasıyla yoğurur seni
Her yolun mutlak vardır bir sonu
Sonsuzluğa gider yolların sonu
beden kafesinden, ben çukurundan
Arınıp çıkarsan cennettir sonu
17.07.2009
Meral Yıldız DurmuşKayıt Tarihi : 9.5.2019 15:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Meral Yıldız Durmuş](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/05/09/olum-1478.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!