Ölüm Şiiri - Eray Genç

Ölümü düsunmeye başladım artık , gözlerim kapanıyor
Etrafımda üşüşmüş akbabalar leş peşinde
İzin vermek istemiyorum onlara, ama ölüyorum gâliba
Bazen kuvvetimi toparlayıp kalkıyorum ayağa
Ayağa kalktiğım an, kahpece vuruyorlar kirbacla
Düşüyorum uzerime çamur atıyorlar alçakça
Ölümü görmeye başladım ben, Azrail önümden geçiyor
Etrafimdakilerin gaga sesleri kulağımda tak tak
Seyirciler var etrafımda fotoğraf çekiyorlar hepsi
Akbabaları kovalayan yok, onların önünde altın tepsi
Ölümü hissetmeye başladım artık , damarlarim kurumuş
Damarlarda gezintiye çıkan kanlar buz tutmuş
Omuzlarim indi aşağıya , belim büküldü ayağım kırık
Mezarim kazılmış benim çürümüş tahtalar gelmiş yanına
Ama daha ölmedim mezarim hazır , mezarın başında kına yakanlar
Gözlerimden süzülmeye başladı damlalar, sıkıyorum kırık bacağımı
Göz bebeğimin etrafı kanlı gökyüzünü görüyorum son anlarımda
Baktığım her saniye birer akbaba daha iniyor yanıma
Kulağımı tırmalayan onların iğrenç sesleri yankılanıyor her yerde
Bulanık görmeye başladım, vakit geldi çünkü kefenimin içindeyim
Dilinizde tekrarlanan yalanlar olacak, her zaman kalbinizdeyim
Geride biraktiklarin bize emanet diyeceksiniz
Aksam olunca toplanıp onlarıda yiyeceksiniz.
Kabrimin içine koyup, pastanın üzerine krema sıkar gibi örteceksiniz üstümü, bir mezar taşı dikilecek yalandan iki gözyaşı dökülecek
Ölümü düşündüm, ölümü duydum, ölümü hissettim
Nihayet vardım ben cennetime
Namazım kılınsında hayde gidin artık