Ölüm Şiiri - Ozan Satar

Cezasını çekmemiş bir suçluyum sanki,
Küsmüş bir çocuk kadar haklı, başını eğerek,
Güzellikler saçan bir kısrak kadar asi, kafasını dikerek,
Dört nala geçiyor zaman.
Artık mutlulukla seyrediyorum bu yolculuğu,
İnsan zamanla anlıyor,
Yolun sonu bir dost gibi yaklaşıp elimizden tutuyor,
Ruhumuzu, acılar hissedilmeyen yokluk diyarına götürüyor.
Zaten anlam kovalayan bir ben uğruna yaşıyordum,
Yaşanmışlıklarımdan nefret ediyorum,
Koşarak gidelim, her geçen saniye yüküm ağırlaşıyor.