Ölüm Şiiri - Güven Gürdap

Ey nefesimden bile yakın duran ölüm,
Uykusuz bu gözlerimde sabah olurmu.
Sessizce ardımdan koşup durduğun bu dağlarda,
Söyle; bu beden huzur bulurmu?

Ey nefesimden bile yakın duran ölüm,
Bitmiyor kaderimle yaşadığım bu hesap.
Öldürüyor duruyor, içimde ki bu yalnızlık.
Var gel, alacaksan al bu aciz bedeni.

Ey nefesimden bile yakın duran ölüm,
Şu karlı dağlar çağırdığında gitmeli,
Vatata göz koyan zalim, yerle bir edilmeli,
Bu sevdaya gönül veren asla yenilmemeli

Ey nefesimden bile yakın duran ölüm,
Sessizce ardımdan dolaşan zulüm.
Gidişim sonsuzluk perdesini aralayacak.
Ben gibiler zalimlere boyun bükmeyecek.

GÜVEN GÜRDAP.