Ölüm Şiiri - Sümeyye Batu

Ölüm haberim gelir elbet,
Gün içinde, akşam vaktinde,
Olmadı sabahın köründe.
Bir selâ okunur ardımdan,
Fatihalar, yâsinler serpiştirilir.
Ruhum bedenimden ayrıldığı vakit,
Sanada bir telefon açılır..
Arkadan ağlayan sesler duyar,
Bir an şaşırır kalırsın.
Soğukkanlı bir ses "o artık yok" der..
Kim yok ?? Cevap ver diye bağırmaya başlar,
Ardından ismimi duyarsın.
Gözyaşlarının düştüğünü hissetmezsin bile,
Kalbine bıçak saplanır nefes alamaz,
Boğulursun..
İnanmakta güçlük çektiğin o saniye ve saliseler..
Zaman durmuştu bir nevi..
Kalbinin acısını hissetmeliydin,
Çığlıklarımı geçte olsa duymalıydın.
Sevmedin, sevemedin..
Bari sesimi duy be adam,
Bari onu görmezden gelme,
Evet artık çok geç,
Bir nefes kadar uzağındayım ve sen bir nefes kadar yakınsın bana..
Gelme yanıma olur mu ?
Burası soğuk, boynun gibi değil..
Buram buram toprak kokuyor,
Sana dair hiçbir şey yok..
Sesin yok, ellerin yok,
En kötüsü sadece sen değil,
Burda hiç kimse yok..