Ölüm Şiiri - Mehmet Aslan 35

Şurada kurşuna dizdiler.
Gözlerimin önünde kurşuna dönelim.

Tek şan şeref ve şöhretim, gölgem kurşuna dizildi.
ilk kurşun, halhal'la süslenen sağ bilek kemiğimde yontuldu.
ve yüreğim paramparça dağıldı..

Ağaçlar güneşin ilk ışıklarıyla elindeki çiçeği kısmeti açılana döktü
direniş dağları, muş ovasına kadar kan akıttı.
Dicle ve Fırat'ı taşırdı.
Kuşçuklar karnımda debelendi.
Ağzına kurtçukları ve bir taş su döktüm.

O gece dudağından süzülen sarımsağı yedim.
Koynumdan çıkardığım Süryani şarabını, Üzerine damlattım.
Boynundaki gerdanlığı dişlerimle ezdim, nefsimin dizginlerini gevşettim ve bıraktım.
O gece her şey dansı severdu
gökyüzünde, sebepsizce sevişiyorduk.

izledim izledim...

Yaşamımızdan kalan, kalan kırıntıları dişlerimin arasından tükürüklü yuttum.
Yüzümü düzelttim, gözlerimi açtım ve ciğaramı yukarıdan sıktım. Ayaklarımın altındaki sandalyeeye küfrettim.
Dizlerimi diktim ederken şerbetini verdim ve avucumun içi ile kırıntıları mideme bastım.

Zalimlik işte zalimlik...

Sol göğsümü köpeğe bıraktım.
Biraz acıdım ve safran suyunu kestim yedi içti...

Sonra biri türkü açtım, döndü baktı !
Dişlerimi tıraşladım.
Mermer tozu ihtiyacımı giderdim, çabuk davranıp işimi bitirdim.
Ama öyle ki, sanki bir çok yaşam yarıda kaldı...

olsun...