Ölüm Şiiri - Abdulkadir Özkök

Adını duyunca ürperir kalpler,
Ölüm ağızların tadını bozar,
Ne zengini bilir ne sultan, beyler,
Ölüm ciğerleri, yüreği yakar.

Bir son mu bilirsin sen de ölümü,
Sormazlar mı nere verdin ömrünü,
Yaşar iken açta bak bir gözünü,
Ölüm bu sana da, bana da uğrar.

Duyunca koşarlar eş, dost, akraba,
Tutarlar salından dört kol araba,
Koyunca dönerler seni mezara,
Ölüm bu sana da, bana da uğrar.

Arkandan ağlayan, yanan çok olur,
Çok sürmeden hepsi bir bir unutur,
Nice hatıralar, geçer yok olur,
Ölüm bu sana da, bana da uğrar.

Şu Dünya geçici, imanla yaşa,
Gelince başını vursan da taşa,
Kalırsın amelle, gayrı baş başa,
Ölüm bu sana da, bana da uğrar.

Kabir aleminde, sual ederler,
Namazın, niyazın nerede derler,
Vaktin var kardeşim, seccadeni ser,
Ölüm bu sana da, bana da uğrar.

Acizane geldi, bu sözler dilden,
Kaçamam ki bende, gelen ölümden,
Vakitler geçiyor, giden ömürden,
Ölüm bu sana da, bana da uğrar.