Ölüm Şiiri - Güney Utkun

Sabah sabah bir yorgunluk çökmüş bu şehrin üzerine,
Vapurlar limanda duruyor, deniz sessiz, ölüm şaire gebe.
İstanbul İstanbul olalı görmedi böyle hazin işkence.
Nereden esecekti o hazin uğultu,
Nereden gelecekti o kırk kanatlı âdem-i rüya.

Gökten inen halden anlar mı?
Halden anlarsa toprağa can veren hak anlar.
Hak ki kâinatı yaratmış,
İlk gün ki gibi kusursuz bir düzen arar…

Alev üstü kırmızımsı bir mendil,
Dişini bilemiş bir akrep,
Dönmeye yüz tutmuş yuvarlak bir masa.

Masa ki kenarı işlenmiş,
Herkes kendine göre bir pay biçmiş,
Ucundan tutsan yıkılacak başına,
Bilmem kaç baş gitti geldi bu yolda.