Ölüm Şiiri - Tezcan Bilgiç

Bir nefes daha almak istiyorum,
Sonra varsın öleyim.
Kimin umrunda...
Gözlerin tanımadığım bir şehir,
Hergün tekrar kayboluyorum.
Mezarım da onlar olsun,
Kahve gözlerin toprağım olsun.
Rüzgarlar çarpsın yüzüme,
Sesinden serin olmayan...
Varlığın vursun yine kalbime,
Hiç değilse mutlu olurum son bir kere.
Varlığın yetiyor mutluluğuma,
Sanki kısıtlanmış mutluluğum.
Hakkım yok hep hüzün hep hüsran...
Mutluluk sadece senle var bende.
Yağmurları özledim.
Senin geldiğin gün gibi yağsalar,
Dolu dizgin...
Sırılsıklam baksam yine sana,
Hayallerim olsa umutlarım...
Bu sefer bu sefer uçmasınlar ama.
Umudum kalsa hiç değilse,
Sen giderken o beni bırakmasa,
Şimdi susuyorum ölüm yakın.
Sessizliğin zirvesindeyim,
Düşersem ölürüm.
Düşmesem de zaten ölmüşüm!