Ölüm Şiiri - Tahir Altunay

Gençliktir,çocukluktur,tanımaz hiç birini,
ruhu yorgun bedenden alırda gider gülüm.
Ne sevdayı bilir o,nede insanı tanır,
bir gecenin vaktinde ansızın gelir ölüm.

Bazen uyku olur da,süzülür kirpiklerden.
Bazen de kabus olur,silinmez yüreklerden.
Kimi zaman yaş olup,yorgun gözlerden,
yanaktan bedenlere,süzülür gelir ölüm.

Soğuktur o elleri,üşütür bedenleri,
akıla geldiği an,korkutur yürekleri.
akıldaki düşleri,yüzlerden gülüşleri,
ansızın bir yel gibi,alırda gider ölüm..

Bilinmez vadenin nezaman yeteceği,
hayat denilen yolun,ne zaman biteceği.
Her canlının mutlaka,başına geleceği,
gölge gibi peşinde gezinir,gelir ölüm..

İşte o gün anlarsın,dünyanın yalanını,
hoca selanı verip,okuyunca adını.
Musalla taşına koyup,kılınca namazını,
bu dünya kime kalmış,anlarsın o gün gülüm.
Her yaşayan can elbet,tadacak birgün ölüm

24.08.2000